قصيدة عن الوحدة , شعر حزين جدا عن الوحده

وحيد ووحدى عايش في اوضة ضلمة مكسور

ونفستى متكسرة و حيد و وجعنى قلبى و النفسية مدمرة

وحيد تعبان بجد انا فيا اي و اي اللى جرا مظلوم تملى

وحظى ساعتوا متأخرا جوايا حاجة لا تتقال و لا تتكتب و لا تتقرا

بيجيلى احساس و انا لوحدى بيقتلنى و يدبحنى و اشتاق

ل ناس راحت خلاص بس اعمل اي بتوحشنى و افتكر

اللى زمان بعنى و اللى قال مش هيسبنى و عينى تبكي

و لمين هشكى صعبان عاليا نفسى و حيد مش فارقه

اموت او اعيش مقال خلاص ميهمنيش و حيد و الدنيا

اخدت جميع حاجة بحبها انا اللى اذيت في نفسى لما طيبتى بينتها

ولو زعلان على جاحة يبقى هزعل عاليا انا بجد خلاص فاض بيا

وكل الدنيا كرهتها بيجيلى احساس و انا لوحدى بيقتلى و يدبحني

و اشتاق ل ناس راحت خلاص بس لسة بتوحشنى وياة على اللي

قال مش هيسبنى و ادينى اهو بقيت لوحدى و حيد اعد لوحدي

رمزيات